როდესაც ადამიანების უმრავლესობას ესმის ტერმინი ხელოვნური ინტელექტი, პირველი ასოციაცია არის რობოტები. ეს იმიტომ ხდება, რომ მსხვილბიუჯეტიან ფილმებსა და რომანებში იქსოვება ისტორიები ადამიანის მსგავსი მანქანების შესახებ, რომლებიც ანადგურებენ დედამიწას. მაგრამ ეს სიმართლეს სულაც არ შეესაბამება.

ხელოვნური ინტელექტი ემყარება პრინციპს, რომ ადამიანის ინტელექტი შეიძლება განისაზღვროს ისე, რომ მანქანას შეუძლია ადვილად მიბაძოს მას და შეასრულოს ამოცანები, დაწყებული ყველაზე მარტივიდან – უფრო რთულამდე. ხელოვნური ინტელექტის მიზნები მოიცავს ადამიანის შემეცნებითი აქტივობის მიბაძვას. ამ დარგის მკვლევარები და დეველოპერები საოცრად სწრაფ ნაბიჯებს დგამენ ისეთი აქტივობების მიბაძვით, როგორიცაა სწავლა, მსჯელობა და აღქმა, იმდენად, რამდენადაც ეს შესაძლებელია კონკრეტულად განისაზღვროს. ზოგიერთი თვლის, რომ ინოვატორები მალე შეძლებენ ისეთი სისტემების შემუშავებას, რომლებიც აღემატება ადამიანის შესაძლებლობებს რაიმე საგნის სწავლისა და მსჯელობისთვის. მაგრამ სხვები რჩებიან სკეპტიკურად განწყობილნი, რადგან ყველა კოგნიტური აქტივობა სავსეა ღირებულებითი განსჯებით, რომლებიც მხოლოდ ადამიანის გამოცდილებას ექვემდებარება.

ტექნოლოგიების განვითარებასთან ერთად, წინა ბენჩმარკები, რომლებიც განსაზღვრავდნენ ხელოვნურ ინტელექტს, მოძველებულია. მაგალითად, მანქანები, რომლებიც ითვლიან ძირითად ფუნქციებს ან ამოიცნობენ ტექსტს სიმბოლოების ოპტიკური ამოცნობის საშუალებით, აღარ განიხილება ხელოვნური ინტელექტის ნაირსახეობად, რადგან ეს ფუნქცია ახლა მიჩნეულია როგორც კომპიუტერის თანდაყოლილი ფუნქცია.

ხელოვნური ინტელექტი განუწყვეტლივ ვითარდება, რათა სასარგებლო იყოს მრავალი სხვადასხვა ინდუსტრიისთვის. მანქანები არმირებულია დისციპლინური მიდგომის გამოყენებით, რომელიც დაფუძნებულია მათემატიკაზე, კომპიუტერულ მეცნიერებებზე, ლინგვისტიკაზე, ფსიქოლოგიაზე და სხვა.